Helaas zijn de onderhandelingen over een nieuw cao voor de gehandicaptenzorg vastgelopen. Maar waarom eigenlijk? De VGN zag het eindvoorstel als een mooi akkoord, maar wij zien veel anders. Hieronder lees je de verschillen tussen de opvattingen van NU’91 en de VGN.
Dit klopt zeker niet. Het is de VGN die een eindbod op loon heeft gedaan. De VGN wist al dat de bonden het niet eens waren met dit eindbod, want dat is meerdere keren aangegeven. Een onderhandelaarsakkoord is dan onmogelijk, want hier is sprake van als partijen het gezamenlijk eens zijn. Met dit eindbod heeft de VGN in andere woorden gezegd dat er geen wil is om verder te onderhandelen. Wat in zo’n geval nog wel mogelijk was geweest, is een onderhandelingsresultaat of eindbod dat niet alleen op loon gericht is, maar ook op andere inhoudelijke arbeidsvoorwaarden. Uit de onderhandelingen van donderdag 17 februari bleek echter dat de andere inhoudelijke punten niet genoeg waren om tot een van deze twee mogelijkheden te komen.
NU’91 ziet dit totaal anders. Niet alleen NU’91, maar ook de andere bonden wilden de onderhandelingen voortzetten, maar de VGN heeft een eindbod gedaan dat in de ogen van de bonden onvoldoende was. De VGN wist dat wij dat bod onvoldoende vonden, want dat hebben wij meermaals aangegeven. De werknemers in de gehandicaptenzorg verdienen te weinig. Het verschil met marktcao’s is te groot én spreekt ook onvoldoende waardering uit. Dit geldt met name voor de middengroepen in de directe zorgfuncties waarin de meeste leden van NU’91 werkzaam zijn. Wij vinden dat het nu echt tijd is om die waardering uit te spreken in een goed loon. De bonden hebben van alles geprobeerd om de VGN van het eindbod op loon af te laten stappen, helaas zonder effect. Daarom hebben de bonden samen de conclusie getrokken dat het zinloos was om verder te onderhandelen.
Volgens NU’91 is het loonbod écht veel te laag. De VGN beweert dat er een structurele loonstijging van vier tot zeven procent geboden is. De VGN benoemt hierbij niet dat de looptijd van de cao 31 maanden is. De eerste structurele loonsverhoging zou dan in juni 2022 zijn, een jaar nadat de gehandicaptenzorg voor het laatst loonsverhoging kreeg. In juni 2022 betreft de loonstijging twee procent met een minimum van 90 euro. De tweede loonstijging in juni 2023 zou dan twee procent zijn. De cao loopt tot eind april 2024. De werkelijke gemiddelde loonstijging is dus eigenlijk slechts 2,5 procent over de gehele looptijd. Dat vinden wij veel te weinig. De VGN beweert dat de middengroepen loonstijgingen tot 10 procent krijgen. In deze bewering gaat het over extra periodieken voor een aantal schalen. Alleen werknemers die in deze schalen in de laagste trede of aan het einde van hun schaal zitten, krijgen extra periodieken. De mensen die wel in deze schalen zitten, maar niet aan het einde of in de laagste trede zitten, krijgen dus niets. Zij hebben alleen uitzicht op een iets langere uitloop in hun schaal op termijn. NU’91 wil in deze cao een start maken met het inhalen van de salarisachterstand ten opzichte van de marktsector voor verpleegkundigen, verzorgenden en begeleiders in de schalen 35 t/m 65. Dit zou in onze ogen minstens een structurele salarisverhoging van 3% per jaar moeten zijn. En daarnaast moeten er twee periodieken aan de onderkant geschrapt worden en aan de bovenkant drie periodieken in deze schalen worden toegevoegd. Als je kijkt naar de huidige inflatiecijfers, is dat noodzakelijk. Het gat tussen wat wij nodig achten en wat de VGN biedt, is echt te groot.
De VGN heeft een voorstel gedaan voor een generatieregeling en daar zijn we blij mee. Hierdoor komt er een recht in de cao om korter te gaan werken, met een bijdrage van de werkgever. De bonden zien alleen dat het om een tijdelijke regeling gaat, waaraan bovendien veel verschillende voorwaarden zijn verbonden. Hierdoor kan lang niet iedereen van de regeling gebruik maken. De bonden wilden naast een generatieregeling ook een nieuwe regeling voor mensen die 45 jaar of meer in de gehandicaptenzorg werken. Wij willen dat mensen in deze leeftijdsklasse een bijdrage van de werkgever krijgen als zij graag eerder willen stoppen. Wij vinden dat deze groep dit recht verdient. Dankzij het pensioenakkoord kan deze cao-afspraak gemaakt worden. Helaas wil de VGN dit niet. Zij willen hoogstens een afspraak meenemen waar je niet op terug kunt vallen. Eigenlijk heb je hier dus niets aan. De afspraak is dan vrijblijvend en zinloos. Werkgevers die hier wel aan willen, kunnen dat ook zonder deze afspraak doen.
We zijn het er gezamenlijk over eens dat er honderd procent ingeroosterd moet worden. Maar ook hier verschillen we van mening over hoe dit moet worden opgenomen in de cao. De minuren blijven ook een heikel punt. VGN wil in de cao vastleggen dat de verantwoordelijkheid van de invloed op de privésfeer bij werknemers ligt. Wij vinden dat de verantwoordelijkheid hiervoor bij de werkgever ligt. Zij zijn immers verantwoordelijk voor de bedrijfsvoering en de bezetting. Werknemers mogen niet opgezadeld worden met de verantwoordelijkheid.
De bonden vinden dat je recht hebt op een overwerkvergoeding als je binnen 72 uur een dienst oppakt, bijvoorbeeld als een collega ziek is. Nu krijg je alleen overwerkvergoeding als het om een verschoven dienst gaat, maar dit is meestal niet het geval. Voor ons is het vanzelfsprekend dat deze flexibiliteit beloond wordt. Ook dit wil de VGN het niet als cao-afspraak vastleggen.
